کد مطلب:253579 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:286

قدرت ملکوتی امام هادی
متوكل به ارتش خود دستور داد كه هر یك از آنان توبره ی اسب خود را از خاك پر كنند و در مكان معینی بریزند. سپاهیان فرمان وی را اجرا كردند و تل بزرگی مانند كوه عظیمی ظاهر شد كه آن را (تل المخالی) تل توبره ها نامیدند.

متوكل بر روی تل رفت و امام هادی علیه السلام را احضار كرد و از ایشان خواست آن حضرت نیز بالا برود. متوكل به حضرت گفت: من شما را به اینجا آورده ام تا لشكر مرا مشاهده كنی (مقصودش این بود كه مبادا امام علیه السلام به فكر قیام علیه او باشد).

حضرت فرمود: اكنون می خواهی من نیز لشكرم را به تو نشان دهم. متوكل گفت: آری! حضرت دعا كرد و ناگاه میان زمین و آسمان و مشرق و مغرب، فرشتگان (شاكی السلاح) غرق در سلاح ظاهر گشتند، وقتی كه متوكل این جمعیت باعظمت الهی را دید، از ترس بیهوش شد و روی زمین افتاد. وقتی به هوش آمد، حضرت به او فرمود: ما در امور دنیا با شما



[ صفحه 218]



مسابقه نمی گذاریم، بلكه مشغول آخرت خود هستیم. پس آنچه كه در مورد ما گمان كردی صحیح نیست. [1] .


[1] بحار، ج 50، ص 155؛ كشف الغمة، ج 3، ص 260.